Moc przebudzenia. Jak żyjemy. Tak odchodzimy

Cyrk Jutrzenka Baltazara Bączka ponownie zaskakuje nas nierzeczywistymi zdarzeniami. Magiczne lisy, wiecznie głodne trolle, szydercze gryfy i smok Sznurówka – czy jesteście na to gotowi? Franek i Finka spędzają wakacje w nietypowym cyrku swojego ekscentrycznego dziadka. To właśnie tam bliźniaki po raz pierwszy poznają swoje magiczne zdolności i uczą się, jak z nich korzystać. Ich niezwykły talent okazuje się niezbędny, by pokonać niebezpieczne istoty, które zagrażają magicznej krainie. Czy i tym razem rodzeństwu uda się powstrzymać zło? Aneta Jadowska zaprasza do świata magii! Wstąp za Bramę do cyrkowego świata i wyrusz na przygodę z Frankiem i Finką!

Zabierz swoją wyobraźnię w podróż do pełnego magii i przygód świata Dungeons&Dragons, gdzie wszystko jest możliwe! Poznaj tajemnicze pochodzenie druidki Doric - odrzuconej przez ludzi, która została przygarnięta przez klan elfów. Jej początkujące umiejętności druida i dziedzictwo wyróżniają ją od innych, ale jednocześnie sprawiają, że czuje się samotna. Kiedy ludzie zaczynają zaglądać coraz śmielej w głąb lasów Neverwinter, Doric wie, że musi opanować umiejętności druidzkie, aby pomóc rodzinie elfów, która ją adoptowała. Z czasem Doric odnajduje moc w tym, co ją odróżnia od innych i zaczyna walczyć o ochronę świata naturalnego razem ze Szmaragdową Enklawą - zakonem wojowników. Zakon żyjąc w ukryciu toczy bój o utrzymanie równowagi między siłami dzikiej natury a cywilizacją, aby w ten sposób chronić świętość każdej z nich. Doric musi stawić czoło własnym lękom i oswoić magiczną moc, aby ocalić to, co dla niej najcenniejsze. Jest to opowieść dla wszystkich, którzy kochają gry fantasy i szukają emocjonującej opowieści o odkrywaniu własnej siły i duchowej mocy. Dungeons & Dragons. Złodziejski honor. Ścieżka druida jest prequelem wydanej w tym roku powieści dla młodzieży, która nawiązuje do kinowej ekranizacji uniwersum gry Dungeons&Dragons.

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom?

Klara chciałaby zatrzymać czas, nie starzeć się, mieć ciągle fiu bździu w głowie i tych samych przyjaciół. Ciągle wierzy, że szczęście jej nie ominie, a śmierć tak. Że spotka miłość swojego życia i będzie szczęśliwa, a wszystko zacznie się jeszcze raz. Jeszcze raz zakocha się w Aleksie, jeszcze raz prześpi się z niewysokim Francuzem, a temu chłopakowi, co ją krzywdził, wymierzy karę. Wierzy, że wszyscy będą o nią walczyć i że wszyscy ją kochają. A najbardziej mama. Klara jest nieukochana, bo dla nikogo nie była ważna. Nikogo prócz jej kota. Opowieść połamana jak jej bohaterowie. Świat, w którym spotykają się wielkomiejskie troski i małomiasteczkowe szajby. A całość obficie podlewana alkoholem i coraz mocniejszymi lekami. To bolesna, czasem zabawna, bardzo osobista opowieść o dzieciństwie, samotności i marzeniach. I o bliskich, którzy czasem są dla nas najdalszymi ludźmi na świecie. Czyta Iza Kuna.

"Mam już dość. Jak pokonałam domowego hejtera" to historia kobiet, które dla uzyskania wolności musiały wiele poświęcić. Jak wiele trzeba przejść, żeby rozwieść się z socjopatą, manipulatorem lub alkoholikiem? Książka opisuje historie kilku kobiet. Jedna z nich - Alicja - była żoną socjopaty. Był on niezwykle zazdrosny i stosował wobec niej przemoc. Zdarzało się nawet, że gwałcił ją, gdy była pod wpływem środków nasennych. Kolejna kobieta, o imieniu Marta, miała męża alkoholika. Pomimo tego, że dość szybko uzyskała rozwód, to dojście do siebie po życiu w takich warunkach trwało bardzo długo. Mąż Julii był manipulatorem, przez którego prawie popełniła samobójstwo. Adela uważa, że rozwód to jej porażka. Kolejna kobieta - Diana - wciąż próbuje się podnieść, bo nie potrafi sobie poradzić z życiem po rozwodzie. Jest jeszcze Sylwia, która do dziś spłaca kredyt, który wzięła na pokrycie długów byłego męża. Dlaczego kobiety takie jak te powyżej społeczeństwo uważa za porażki? Jak wysoka jest cena wolności i czy ta wolność jest osiągalna pomimo papierka świadczącego o rozwodzie? Jak zacząć nowe życie z takim bagażem doświadczeń? Książka pokazuje kilka przykładów, jak wyżej opisane kobiety starają się poradzić sobie z trudami życia po rozwodzie i po traumie, jaką musiały przeżyć. Książka Danuty Awolusi i Joanny Warpas opowiada o tym, jak przeżyć piekło rozwodu i jak podnieść się, gdy jest już po, a rzeczywistość jest zupełnie inna niż oczekiwania.

„Jeżeli w ciągu czterdziestu ośmiu godzin odgadniesz, dlaczego uprowadziłem tę kobietę, zostanie ona przy życiu. W przeciwnym razie – zginie.” Takim komunikatem rozpoczyna się perwersyjna gra seryjnego mordercy. Głodzenie, wlewanie atramentu do płuc, zamurowywanie żywcem w betonowym słupie… Monachijska policjantka Sabine Nemez rozpaczliwie szuka

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

Książka, która podpowie Ci, gdzie szukać źródeł swojej kreatywności. Przekonaj się, skąd biorą się najlepsze pomysły i spróbuj zrozumieć, z jakiego powodu przychodzą w najmniej oczekiwanych momentach. "Dlaczego marzyciele uratują świat, czyli co nauka o mózgu mówi na temat kreatywności" to pozycja przedstawiająca fakty na temat tego, skąd bierze się kreatywność. Naukowe spojrzenie pozwala zrozumieć podstawy wyobraźni oraz potrzeby tworzenia, jaka tkwi w każdym człowieku. Autorka tej publikacji stara się odnaleźć wszystkie źródła kreatywności. Jednocześnie stara się przedstawić, w jaki sposób wpływają na nie: aktualnie działający system edukacji, tryb pracy charakterystyczny dla konkretnych zawodów, znudzenie, a także częste przebywanie na świeżym powietrzu, zwłaszcza pośród natury. Jednocześnie zadaje sobie pytanie, czy technologia wpływa na oddalenie się ludzi od osiągania szczytów kreatywności. A może jednak jest zupełnie odwrotnie? Swoją książkę autorka oparła na wiadomościach, które zdobyła w trakcie licznych rozmów: z neurologami, pisarzami, naukowcami, muzykami, filozofami, a także artystami. Spróbowała, w ramach eksperymentu, także różnych rzeczy mogących ją przybliżyć do znalezienia odpowiedzi na nurtujące ją pytania: wzięła udział w zajęciach z improwizacji oraz jogi nidry, zagląda do kapsuły floatingowej czy decyduje się na nudę.