Rzeczy, o których nie rozmawiałyśmy, kiedy byłyśmy dziewczynami

"Niebo nad jej głową" to już ostatni tom serii Jedyne Takie Miejsce. Autorka miłosnych opowiadań znów stworzyła historię pełną romantycznej miłości i ogromnych czułości, od której szybko się nie oderwiesz! Adrian i Blanka chcą ułożyć sobie życie w słonecznym Sopocie. Oboje nie mieli łatwo w życiu, od małego mierzyli się z wieloma trudnościami. Adrian, barman w jednym ze znanych klubów, pochodzi z małego miasta. Spełnił swoje marzenie i ułożył życie na własnych zasadach. Jego życie zależy tylko od niego i nie chce, aby ktoś mówił mu, co ma robić. Wyjeżdżając z rodzinnego miasteczka miał jeden cel - uwolnić się od brutalnej przeszłości, odkrywając jednocześnie własną tożsamość. Czy to mu się udało? Natomiast Blanka to młodziutka dziewczyna, dopiero co wkraczająca w dorosłość. Została wychowana w domu dziecka, w którym nauczyła się, jak wygrywać z przeszkodami, jakie rzucał jej pod nogi los. Teraz marzy tylko o jednym - aby odnaleźć własną ścieżkę, która doprowadzi ją do spokoju i szczęścia. Tytułowe niebo nad jej głową ma zamiar dopiero rozkwitnąć. Nagle spotyka tajemniczego nieznajomego, jednak przez bariery wytworzone w jej głowie, dziewczyna nie wie, czy będzie potrafiła otworzyć się na drugą osobę. Jedno spojrzenie zmieni wszystko. Jedno miejsce będzie początkiem nowej relacji. Jeden pocałunek sprawi, że burzowe chmury, które dotychczas krążyły nad ich głowami zniknął, a na ich miejscu pojawi się niebo, które rozpromieni w życiu Adriana i Blanki kolory szczęścia.

Nowy rok to naprawdę nowa szansa na… wszystko! Karolina dzieli kawalerkę tylko ze swoim psem Kąskiem i jest z tego bardzo zadowolona. Mniej zadowolona jest ze swojej pracy, kłócących się rodziców, zrzędliwej ciotki. W dodatku w Nowy Rok zostaje potrącona przez samochód. Ten niegroźny wypadek sprawia jednak, że Karolina zaczyna myśleć o swoich marzeniach i obiecuje sobie, że w tym roku podąży za swoją największą pasją – śpiewaniem. Tylko czy uda jej się przezwyciężyć paraliżujący lęk przed występami na scenie? Daniel jest lekarzem i kocha swoją pracę. Czasem aż za bardzo. Gdy wskutek przemęczenia traci przytomność i zostaje zmuszony pójść na urlop, postanawia poświęcić więcej czasu bliskim. Coraz częściej myśli również o uroczej sąsiadce, z którą połączył go huk petardy i wystraszony pies. Był to wystrzałowy i dość niefortunny początek znajomości. Czy mimo to połączy ich miłość… do pomagania? Okres poświąteczny nikogo nie napawa optymizmem. Zimowy blues otuli Cię w tym szarym czasie i pozwoli dotrwać do wiosny!

Oto książka, która mierzy się z największym ze wszystkich tabu. Miłośnicy Kwiatów na poddaszu pokochają tę rozdzierającą, szokującą powieść o dwójce rodzeństwa, Mai i Lochanie, ich burzliwym życiu rodzinnym i o związku, który muszą ukrywać w tajemnicy. Ona jest śliczna i utalentowana. Ma szesnaście lat i nigdy się nie całowała. On jest rok starszy, przystojny, a świat stoi

Adam Bede – to największe arcydzieło George Elliot, niewątpliwie jej najlepsza i najbardziej charakterystyczna powieść. To jeden z nieśmiertelnych klasyków literatury. Angielska prowincja, życie prostych farmerów, ich codzienne zmagania z przyrodą, ich codzienne smutki i troski oraz czysta miłość, która prowadzi do więzienia. Wspaniale opisane realia początku XIX wieku, bo też właśnie realistyczna była wówczas angielska literatura, ale Adam Bede to jeszcze silniej i dobitniej podkreśla.

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Wciągająca i pełna niespodziewanych zwrotów akcji pierwsza część rodzinnej sagi, której akcja rozgrywa się w Nowej Zelandii, niebanalny romans z zaskakującym zakończeniem: "Złoto Maorysów" Sarah Lark. Akcja powieści "Złoto Maorysów" rozpoczyna się w 1846 roku w Irlandii. Kathleen i Michael są w sobie bardzo zakochani i zaręczają się w tajemnicy przed ojcem dziewczyny, który nie akceptuje wybranka jej serca. Planują wspólną ucieczkę z kraju i nowe życie w lepszym świecie. Jednak do tego będą potrzebne pieniądze, których młodzi nie posiadają. Michael popełnia więc kradzież, która niestety wychodzi na jaw. Mężczyzna zostaje ujęty i skazany na zesłanie do Australii. Na dodatek Kathleen spodziewa się ich wspólnego dziecka? Rodzice dziewczyny biorą sprawy w swoje ręce i zmuszają brzemienną dziewczynę do poślubienia wbrew jej woli Iana, mężczyzny, którego wcale nie darzy uczuciem. Wkrótce świeżo upieczeni małżonkowie udają się do Nowej Zelandii, gdzie mają rozpocząć nowe, wspólne życie. Tymczasem Michael, który wciąż nie może zapomnieć o swej ukochanej, poznaje Lizzie, z której pomocą udaje mu się uciec z kolonii karnej w Australii i przedostać do Nowej Zelandii. Czy jednak ich miłość przetrwa rozłąkę oraz przeciwności losu? Na uwagę zasługuje tło powieści, którym jest zetknięcie dwóch kultur: Maorysów, czyli autochtonicznej grupy etnicznej Nowej Zelandii, a także nowoprzybyłych osadników z Wysp Brytyjskich, zasiedlających Nową Zelandię. "Złoto Maorysów" to pierwsza część sagi, której kontynuację stanowią "Kobiety Maorysów" oraz "Bogowie Maorysów".