Mamy jeszcze czas

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

Czy można zakochać się po raz drugi… w tej samej osobie? Marta i Paweł są małżeństwem z kilkuletnim stażem, ale przechodzą kryzys. Brakuje między nimi żaru i pasji, które rozpalały ich na początku wspólnej drogi. Każda próba zażegnania nieporozumień tylko pogarsza sytuację. Niespodziewanie w ich świat wkracza siedmioletnia Blanka, nieco pogubiona córka kuzynki Marty. Rodzice dziewczynki są w trakcie rozwodu, a jej samej trudno się odnaleźć w nowej sytuacji. Nietypowe zadania, z którymi musi się zmierzyć młode małżeństwo, szczególnie przytłaczają Pawła. Mimo początkowych obaw szybko przekonuje się jednak do rezolutnej dziewczynki. Razem z Martą starają się sprostać tej niecodziennej sytuacji bycia rodzicami na pełen etat. Czy wyzwania, przed którymi stanęli Marta i Paweł, są w stanie uzdrowić ich związek? Czy niczym wiosenny promień słońca stopią śnieg, by w ich małżeństwie znowu zagościła wiosna? Natalia Sońska w ciepłej, pełnej emocji historii o tym, co w życiu ważne i o czym nie można zapominać w codziennym biegu i pogoni za sukcesem.

Pełna namiętności powieść z elementami thrillera psychologicznego Pięć lat temu Dorota i Przemek przeżyli tragedię, która odmieniła ich życie. Dzisiaj małżonków łączą jedynie wzajemny żal, pusty dom i dogasająca miłość, po której zostały tylko smutne wspomnienia... Kiedy na horyzoncie pojawia się Sandra, fascynująca studentka polonistyki, profesor traci dla niej głowę. Dziewczyna przypomina mu biblijną Salome - i tak jak ona rozpala zmysły. Tymczasem Dorota próbuje odzyskać miłość męża... Przemek - rozdarty między powinnością a namiętnością - staje przed wyborem, którego konsekwencje zaważą na całym jego życiu. To nie jest banalny romans, lecz... Zbrodnia, której nie można wybaczyć. Kara, którą należy wymierzyć. Zemsta, która kiełkuje latami.

Lady Olympia Hightower za moment poślubi księcia. Księcia o nie najlepszej reputacji, ale panna w pewnym wieku nie powinna wybrzydzać. Pragmatyczna Olympia na pewno wykonałaby ten krok... gdyby nie kilka łyków brandy, które zmieniają jej ogląd rzeczywistości. Ucieczka w deszczu wydaje się nagle bardzo rozsądnym rozwiązaniem, niechby i w towarzystwie przyjaciela niedoszłego pana młodego, także księcia o nie najlepszej reputacji. Ripley czuje się w obowiązku zadbać o bezpieczeństwo i dobre imię narzeczonej przyjaciela. Problem w tym, że wspólna eskapada nieoczekiwanie się wydłuża, a Olympia już przed laty wpadła mu w oko…

Wystarczy jedna chwila, żeby zmienić czyjeś życie i zaledwie kilka sekund, aby stracić najbliższych. Przekonała się o tym Anna z powieści “Żałobnica” Roberta Małeckiego, która po dramatycznych wydarzeniach stara się zacząć wszystko od nowa. Niestety sprawy zaczynają się komplikować, gdy okazuje się, że zmarli wciąż mają coś do powiedzenia... Kiedy w wyniku wypadku niespodziewanie ginie pasierbica i mąż Anny, kobieta musi oswoić się z nową rzeczywistością. Dla świata jest wdową, biedną żałobnicą, skrywającą swoje cierpienie oraz żal pod ciemnymi ubraniami i gorzkimi łzami. Osoby postronne powiedziałyby, że Anna wygląda jak zrozpaczona kobieta, która utraciła kochającego męża oraz przybraną córkę, Roksanę. Mało kto dostrzega, że załamana wdowa, ukrywa przed światem swoje prawdziwe uczucia i... pewne skomplikowane tajemnice z przeszłości. Anna nie rozpacza tak, jak przystało na przykładną żonę i macochę, bo i jej prawdziwe życie odbiegało od ideału. Kobieta ma świadomość, że jej nie była wzorową matką, ani też nie darzyła swojego męża szczególnym uczuciem. Pomimo tego dobrze odgrywa swoją rolę, pozostawiając smutną przeszłość za sobą. Wkrótce okazuje się, że Anna dziedziczy po mężu świetnie prosperujące przedsiębiorstwo, a w dodatku dysponuje niemałą fortuną. Mimo to kobieta nie potrafi uwolnić się od przeczucia, że jest stale obserwowana. W dodatku ktoś wyraźnie manipuluje sprawami z przeszłości i zna mroczne tajemnice, które nie miały prawa ujrzeć światła dziennego. Przerażona Anna musi zmierzyć się z własnym strachem oraz z osobą, która wyraźnie nie ma dobrych zamiarów... "Żałobnica" odbiega od standardowego kryminału, w którym specjalizuje się autor, Robert Małecki. W tej książce pisarz skupił się na psychice bohaterów oraz skomplikowanych tajemnicach sprzed wielu lat, a nie na samej zbrodni i poszukiwaniu mordercy. Mroczny thriller uświadamia czytelnikowi, jak niebezpieczne mogą być kłamstwa i toksyczne relacje z innymi ludźmi.

“Jak u siebie” to powieść obyczajowa pełna humoru, wzruszeń i zaskakujących zwrotów akcji. W wyniku niecodziennego zbiegu okoliczności pielęgniarka Eliza staje się właścicielką zrujnowanego hotelu. Cały jej poukładany świat staje na głowie! “Jak u siebie” to pełna ciepła i zaskakujących zwrotów akcji powieść obyczajowa. Napisana jest z niezwykłą wręcz lekkością, a przy tym porusza sprawy ogromnie istotne w życiu każdej kobiety. Eliza jest kobietą szczęśliwą i spełnioną. Ma wszystko, o czym mogła sobie zamarzyć: związek, który daje jej poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa, małe, ale własne mieszkanko na warszawskiej starówce oraz pracę dającą niekłamaną satysfakcję - jest pielęgniarką w ekskluzywnym domu seniora na Marcowym Wzgórzu. Jego pensjonariusze to ludzie bardzo zamożni. Pewnego dnia okazuje się, że jedna z podopiecznych Elizy postanowiła obdarować ją spadkiem! Na skutek nieporozumienia kobieta staje się nową właścicielką hotelu. Nie byłoby w tym może nic złego, gdyby nie fakt, że wspomniany hotel to tak naprawdę ruina, która na dodatek cieszy się raczej wątpliwą reputacją. Choć przyjaciółka Elizy stara się pomóc jej ze wszystkich sił, poukładane do tej pory życie kobiety z dnia na dzień i tak staje na głowie. Jak poradzić sobie w sytuacji, gdy w szczęśliwe i pozornie poukładane życie wkracza nagle nieoczekiwana rewolucja? Co okaże się prawdą, co natomiast kłamstwem? W jaki sposób chichot losu zamienić można w prawdziwy uśmiech? Oto pytania, na które znajdziecie odpowiedzi na kartach tej wciągającej powieści - to wspaniała propozycja na długie, jesienne wieczory!

PRZEŁOMOWE, DO BÓLU PRAWDZIWE, ŚWIADECTWO WALKI Z DEPRESJĄ Depresja to powszechne zaburzenie psychiczne, które dotyka setek milionów osób na całym świecie niezależnie od płci i wieku. Połowa z nich miewa myśli samobójcze, a jedna piąta skutecznie odbiera sobie życie. Ciemność widoma. Pamiętnik o szaleństwie to pozycja wybitna, zarówno w kategoriach literackich, jak i psychologicznych, dziś uważana za jedną z najważniejszych osobistych relacji ludzi cierpiących na depresję. Opowieść o życiu w mrokach udręczonego umysłu i o sposobach wychodzenia z tego stanu przyczyniła się wydatnie do nagłośnienia choroby, wokół której zawsze panowało kłopotliwe milczenie. Styron wpuścił czytelnika w dramatyczny świat swojego pogrążonego w depresji umysłu i ze wstrząsającą dosłownością opisał własne cierpienia. Fascynujący i wstrząsający portret wyniszczającej choroby… – „The New York Times”