Zwierzęta wokół nas. Sprytne kółka

Jeden z największych zagranicznych bestsellerów autorki Revved, Revived i Rivera! Minęło dwanaście lat, od kiedy Tru Bennett ostatni raz widziała swojego najlepszego przyjaciela Jake’a Wethersa, a on złamał jej serce... Teraz kobieta musi przeprowadzić z nim wywiad. Wątpi, że mężczyzna w ogóle ją pozna. Natomiast ona doskonale wie, kim obecnie jest Jake Wethers – wytatuowanym, niepokornym, notorycznie pakującym się w kłopoty i niesamowicie seksownym wokalistą jednego z najsłynniejszych zespołów muzycznych na świecie. Dobrze, że serce Tru jest przygotowane na spotkanie z rockmanem. Dziewczyna ma chłopaka, Willa. Razem planują wspólną przyszłość. Przecież przyjaciel z dzieciństwa, który nawet pewnie jej nie pamięta, nie może tego zepsuć. Prawda?

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.

Nagroda Literacka Unii Europejskiej, najlepszy debiut według Guardiana, zdobywca Irish Book Awards dla Książki Roku. Efekty irlandzkiego kryzysu ekonomicznego docierają też na prowincję. Upada miejscowa firma budowlana, a wraz z nią rozpada się złudzenie stabilizacji i wspólnoty. Pojawiają się akty przemocy, poczucie krzywdy i bezbronności. Donal Ryan proponuje unikalną, wielogłosową narrację. Budowlańcy i ich żony, zatroskane matki i ojcowie, młodzi ludzie, którzy marzą o wyrwaniu się do lepszego świata – wszyscy oni muszą zmierzyć się z dezintegracją ich małej społeczności. Dwadzieścia jeden postaci, z których każda ma do opowiedzenia własną wersję zdarzeń. Ich różne spojrzenia i doświadczenia oddają rozsypkę świata pogrążonego w chaosie. Czy tylko ekonomicznym?

"Światło innych gwiazd" to poruszająca opowieść o trudnych relacjach córki z ojcem pióra Eriki Swyler. Mała Nedda marzy o tym, by zostać astronautką. Jej marzenia się spełniają, a w międzyczasie będzie jedną z pierwszych osób, które będą mogły obserwować plusy i minusy podróży w czasie. Poznajemy tu historię Neddy, która jest zapatrzona w swojego ojca, zawodowo zajmującego się badaniami w centrum lotów kosmicznych. I chociaż mężczyzna nie zauważa, jak wielkie wrażenie robi na swojej córce, to dziewczynka przyrzeka sobie, że zostanie astronautką, by mu zaimponować. Kiedy Nedda ma jedenaście lat, obserwuje tajemniczy wynalazek ojca, który umożliwia podróż w czasie, jednocześnie skazując ją na wiele lat życia w niesamowitym chaosie. By wyplątać się z tego, co się zdarzyło, a nie powinno oraz przywrócić bieg temu, co być miało, Nedda pierwszy raz dogaduje się z matką, z którą nie potrafiła wcześniej nawiązać poprawnych relacji. Wiele lat później Nedda osiąga swój cel - wyrusza w pierwszy lot w kosmos. Napotykając problemy, przypomina sobie wszystkie dobre rady ojca. Jednocześnie musi stawić czoła swoim lękom. Najtrudniejsze będzie udowadnianie, głównie sobie, że jest kimś więcej niż tylko kopią słynnego ojca. Nedda zrozumie, jak silne poświęcenie musi składać każda kobieta, która chce osiągnąć sukces. Zada sobie też wiele pytań odnośnie zasadności rozwoju niektórych gałęzi cywilizacji. Najważniejsze, że nauczy się wiele o swojej wartości, znosząc ciążące jej na duszy ograniczenia.

"Mam już dość. Jak pokonałam domowego hejtera" to historia kobiet, które dla uzyskania wolności musiały wiele poświęcić. Jak wiele trzeba przejść, żeby rozwieść się z socjopatą, manipulatorem lub alkoholikiem? Książka opisuje historie kilku kobiet. Jedna z nich - Alicja - była żoną socjopaty. Był on niezwykle zazdrosny i stosował wobec niej przemoc. Zdarzało się nawet, że gwałcił ją, gdy była pod wpływem środków nasennych. Kolejna kobieta, o imieniu Marta, miała męża alkoholika. Pomimo tego, że dość szybko uzyskała rozwód, to dojście do siebie po życiu w takich warunkach trwało bardzo długo. Mąż Julii był manipulatorem, przez którego prawie popełniła samobójstwo. Adela uważa, że rozwód to jej porażka. Kolejna kobieta - Diana - wciąż próbuje się podnieść, bo nie potrafi sobie poradzić z życiem po rozwodzie. Jest jeszcze Sylwia, która do dziś spłaca kredyt, który wzięła na pokrycie długów byłego męża. Dlaczego kobiety takie jak te powyżej społeczeństwo uważa za porażki? Jak wysoka jest cena wolności i czy ta wolność jest osiągalna pomimo papierka świadczącego o rozwodzie? Jak zacząć nowe życie z takim bagażem doświadczeń? Książka pokazuje kilka przykładów, jak wyżej opisane kobiety starają się poradzić sobie z trudami życia po rozwodzie i po traumie, jaką musiały przeżyć. Książka Danuty Awolusi i Joanny Warpas opowiada o tym, jak przeżyć piekło rozwodu i jak podnieść się, gdy jest już po, a rzeczywistość jest zupełnie inna niż oczekiwania.

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".