Likwidator

Gorący lipiec 1789 roku w Paryżu. Król poluje, królowa przebiera w damach dworu. Groźne pomruki paryskiego ludu zamieniają się w złość i pragnienie zemsty. Paryż głoduje, choruje i umiera z wycieńczenia. Wreszcie, jak już nie ma nic do stracenia, jak odchodzą dzieci, wściekłość zrywa się z kajdan zasad i prawa. Bastylia legnie w gruzach, zawiśnie każdy, kto zdradza arystokratyczne pochodzenie. Pitoux ogląda to na własne oczy, widzi tragedię nędzy i widzi rodzącą się nienawiść, która prowadzi do straszliwej przemocy… czy zło da się usprawiedliwić, czy Pitoux może spokojnie patrzeć, jak wieszają ludzi, których znał… ale przecież jest po stronie ludu… Kolejna książka Aleksandra Dumas, od której nie można się oderwać. Tak plastycznie napisana, że widzimy te zdarzenia, prawdziwe przecież, wzdragamy się zbrodniami, przeżywamy emocje, czujemy Rewolucję, która na naszych oczach się odbywa.

Niespotykany duet śledczy: młoda podcasterka, Jula Ansorge, która specjalizuje się w rehabilitacji niesłusznie skazanych za zbrodnie, i oskarżony o morderstwo genialny fonetyk sądowy, Matthias Hegel, powracają w drugim tomie bestsellera Auris, by ratować uprowadzone niemowlę. "Ratunku, moje dziecko zniknęło! Tu jest... krew...". Potem odgłos walki i paniczny telefon matki pod numer alarmowy 112 się urywa. Jeżeli z fragmentu tego nagrania ktoś jest w stanie wyciągnąć informacje mogące uratować dziecko, to tylko fonetyk sądowy, Matthias Hegel - którego niektórzy nadal uważają za mordercę. Jula Ansorge, poszukiwaczka prawdy, twórczyni podcastów kryminalnych, znalazła dowody oczyszczające Hegla z zarzutu morderstwa. Ale wtedy aż nazbyt dobrze poznała ciemną stronę wybitnego profilera. Teraz Hegel znowu potrzebuje jej pomocy. Jula się waha. Czy może mu ufać? Hegel przekonuje, że chce ratować dziecko i matkę, która też jest w niebezpieczeństwie. A poza tym obiecuje Juli osobistą przysługę - wyjawi, co naprawdę stało się z jej bratem. Razem wpadają w wir nieoczekiwanych zbrodniczych rozgrywek, gdzie nikt nie jest tym, kim się wydaje i nikt nie jest bez winy, nawet jeśli ma dobre intencje.

“Nazywam się. Moja historia” to poruszająca walka zgwałconej kobiety ze swoim oprawcą oraz chroniącym go system. Obok tej książki nie można przejść obojętnie. Chanel Miller studiowała na Uniwersytecie Stanforda. Pewnego dnia na kampusie jej uczelni doszło do sytuacji, która na zawsze zmieniła jej życie - Brock Turner dopuścił się wobec niej molestowania. Z prawnego punktu widzenia była to sprawa prosta i jednoznaczna - wydarzenie widzieli naoczni świadkowie, dowody fizyczne zostały zabezpieczone a sprawca złapany. Jednak mężczyzna nie poniósł w związku z tym żadnych większych konsekwencji - został skazany tylko na 6 miesięcy więzienia. W 2016 roku Emily Doe publikuje wyznanie Miller o najtrudniejszych dla niej doświadczeniach. W szybkim tempie, w ciągu 4 dni jej filmik obejrzało 11 milionów ludzi i zostało przetłumaczone na wiele języków obcych. “Nazywam się. Moja historia” to pozycja, która zupełnie zmieni sposób myślenia o systemowej przemocy wobec kobiet. Tej lekturze ofiary gwałtów swobodnie się wypowiadają na temat swoich traumatycznych wspomnień w subiektywny sposób. Przezwyciężają wstyd, aby opowiedzieć prawdę o systemie sprawiedliwości.

Książka, która podpowie Ci, gdzie szukać źródeł swojej kreatywności. Przekonaj się, skąd biorą się najlepsze pomysły i spróbuj zrozumieć, z jakiego powodu przychodzą w najmniej oczekiwanych momentach. "Dlaczego marzyciele uratują świat, czyli co nauka o mózgu mówi na temat kreatywności" to pozycja przedstawiająca fakty na temat tego, skąd bierze się kreatywność. Naukowe spojrzenie pozwala zrozumieć podstawy wyobraźni oraz potrzeby tworzenia, jaka tkwi w każdym człowieku. Autorka tej publikacji stara się odnaleźć wszystkie źródła kreatywności. Jednocześnie stara się przedstawić, w jaki sposób wpływają na nie: aktualnie działający system edukacji, tryb pracy charakterystyczny dla konkretnych zawodów, znudzenie, a także częste przebywanie na świeżym powietrzu, zwłaszcza pośród natury. Jednocześnie zadaje sobie pytanie, czy technologia wpływa na oddalenie się ludzi od osiągania szczytów kreatywności. A może jednak jest zupełnie odwrotnie? Swoją książkę autorka oparła na wiadomościach, które zdobyła w trakcie licznych rozmów: z neurologami, pisarzami, naukowcami, muzykami, filozofami, a także artystami. Spróbowała, w ramach eksperymentu, także różnych rzeczy mogących ją przybliżyć do znalezienia odpowiedzi na nurtujące ją pytania: wzięła udział w zajęciach z improwizacji oraz jogi nidry, zagląda do kapsuły floatingowej czy decyduje się na nudę.

Anastazja Kamieńska powraca! Nastia Kamieńska prowadzi dochodzenie w sprawie zabójstw dwóch młodych mężczyzn. Szybko odkrywa, że w przeddzień śmierci obaj byli na koncercie zespołu rockowego Bi-Bi-Es i zginęli, ponieważ krytykowali solistkę Swietłanę Miedwiediewą. Zabójca zwany Fanem rzuca mroczny cień na Moskwę. W tym samym czasie biznesmen Rubcow zwraca się z prośbą do komisariatu na Pietrowce o wyjaśnienie, kto pisze do jego córki Żeni dziwne listy. Detektywi wyjaśniają, że dziewczyna otrzymuje je przez pomyłkę – jej niezwykłe podobieństwo do Miedwiediewej sprawia, że zabójca bierze ją za piosenkarkę. Kamieńska podejmuje trudną decyzję. Postanawia filmować kolejne występy zespołu, mając nadzieję, że pośród słuchaczy wypatrzy groźnego zabójcę.

Tytułowa Rosario Tijeras to urodziwa płatna zabójczyni, ciężko postrzelona podczas jednej ze swoich wypraw. Gdy walczy o życie w szpitalu w Medellín, czytelnik poznaje jej losy z ust Antonia, przyjaciela kobiety, snującego opowieść o jej burzliwym życiu, utkaną ze wspomnień i strzępków zasłyszanych historii. Ujawnia przy tym namiętne uczucia, jakie żywi wobec Rosario. Wznowienie głośnej powieści ukazującej obraz kolumbijskiego miasta Medellín w latach osiemdziesiątych – pełen brutalności, walk m

Coś przerażającego. Coś, czego nie można zobaczyć. Jedno spojrzenie doprowadza do ataku śmiertelnej przemocy. Nikt nie wie, co to jest. Nikt nie wie, skąd się wzięło. Po pięciu latach, odkąd pojawiło się to coś, pozostała garstka ocalałych. Jednymi z nich są Malorie i dwójka jej małych dzieci. Mieszkając w opuszczonym domu nad rzeką, Malorie od dawna marzyła o ucieczce do miejsca,