Wybór Zygmunta

Salvatore d’Amato – a raczej Sally Tomato, jak nazywają go przyjaciele – postanowił, że po raz pierwszy pocałuje dziewczynę jeszcze przed swoimi trzynastymi urodzinami. Łatwiej powiedzieć, niż zrobić, ponieważ Sally chce pocałować tylko jedną dziewczynę – piękną Lucy. Tylko jak sprawić, żeby dziewczyna odwzajemniła jego uczucie?

"Pola. Wnuczka wariatki" tętni humorem, życiem i wartką akcją. Opowieść o rodzinnych więzach i o tym, jak łatwo można je zniszczyć. Pola ma 28 lat. Studiuje i pracuje, więc (jak mogłoby się wydawać) jest kobietą niezależną. No ale myśleć tak mógłby jedynie ktoś, kto nie zna jej matki, która twardo stąpa po ziemi i ma bardzo dominujący charakter. Według niej córka wciąż podchodzi do życia w sposób lekkomyślny i za to właśnie ma dostać nauczkę. A zatem Pola, w ramach kary, jedzie na miesiąc do babki. Tam, na zabitej dechami wsi, w towarzystwie osoby, która wedle ponurej, rodzinnej legendy ma nie po kolei w głowie, dowie się, o co tak naprawdę chodzi w życiu. Dodajmy, że do tej pory Pola nie miała z babką żadnego kontaktu. Tymczasem już pierwszego wieczoru tych karnych wakacji zaczynają dziać się rzeczy dziwne. Babcia upija Polę własnoręcznie pędzonym bimbrem i z miejsca wciąga ją w jakąś niecodzienną intrygę. Okazuje się przy tym kobietą energiczną, prującą lokalnymi bezdrożami motorem lub małym fiacikiem. W dodatku z maniackim uporem walczy o to, by nie wycinać okolicznego lasu celem postawienia tam fabryki. Pola wpada w wir zdarzeń, które błyskawicznie wymykają się spod kontroli. Oto pełna ciepła i humoru opowieść o trzech pokoleniach kobiet, których życie mogłoby wyglądać zupełnie inaczej. No ale wygląda, jak wygląda, a wszystko to za sprawą nieporozumień i nie zawsze trafnych wyborów. Czy uda im się odbudować rodzinne więzi?

Powieść o ostatnim rejsie najnowocześniejszego hiszpańskiego transatlantyku, Príncipe de Asturias, który w ostatnim roku I wojny światowej wyrusza w – jak się okazuje – swój ostatni rejs do Ameryki Południowej. Na pokładzie „hiszpańskiego Titanica” podróżuje wiele osób – każda w innym celu i z innym marzeniem zmierzająca ku nowemu życiu w Argentynie. Chociaż z góry wiemy, jaki los ich spotka, autor

"Wnuczka wariatki. Alina" Danuty Noszczyńskiej to historia o tym, że nigdy nie jest za późno, aby naprawić relacje z bliskimi. Życie pisze najdziwniejsze scenariusze, o czym mają okazję przekonać się bohaterki powieści. Zawsze jednak warto podążać naprzód i szukać szczęścia. Alina ma ponad pięćdziesiąt lat i wciąż zmaga się z pamięcią o smutnym dzieciństwie i trudnej przeszłości. Jej córka Pola stała się bodźcem do zmian i wyprowadzenia się od zwariowanej matki. Rozpoczęły nowy rozdział, ale wcale nie jest to droga usłana różami, jakiej oczekiwała Alina. Kiedy jednak po jakimś czasie Pola wraca z odwiedzin u babci, stwierdza, że starsza pani wcale nie jest aż tak zła, jak myślała. Między szaloną Carmen a dziewczynką rodzi się więź, która ma szansę stać się początkiem wielkich zmian w rodzinie. Wnuczka dokłada wszelkich starań, aby naprawić skomplikowane relacje, a przy okazji trafia na trop wielkiej tajemnicy rodzinnej sprzed dwóch pokoleń. W związku z tym nic nie jest już oczywiste, a odkrycie tajemnicy zmusi kobiety do zrewidowania swoich poglądów. Czy będą w stanie sobie zaufać i stworzyć prawdziwą rodzinę?

Młoda mieszkanka Gdańska, studentka psychologii, postanawia wziąć życie swoje i świata w swoje ręce. Zakłada paraterrorystyczną Grupę Demolka, która przez destrukcyjne działania ma po pierwsze pozwolić jej członkom wyładować kipiące w środku emocje, rozładować frustracje, a po drugie „paradoksalnie” pokazać konsumpcyjnemu, pozbawionemu ideałów, empatii i emocji społeczeństwu, że stoi

Michalina Grzesiak, autorka bestsellerowej książki na podstawie bloga „Krystyno, nie denerwuj matki” powraca z nową książką! To nie jest przewodnik, który poprowadzi was przez gąszcz rodzicielskich wyzwań. Z tej książki niczego się nie nauczycie. Nie znajdziecie tu żadnego tutorialu, który odwiedzie was od popełniania błędów. No serio, to nie tu. Tu notorycznie coś się paprze. Ta książka pokazuje świat oczami dziecka, a widzenie i rozumienie u pięciolatki to jakby wyższy stopień wtajemniczenia. To jest sztuka. Tak nie oceniać, nie kategoryzować i nie nienawidzić. Jest w nas, dorosłych, poczucie, że mamy niekontrolowaną władzę nad młodszymi. Przeświadczenie, że wolno nam przelewać w ich głowy dokonania i porażki, wiary i niewierności, chęci i niechęci, lubienia i nielubienia. Niepopsuty człowiek, kiedy tylko dopuścisz go do głosu, opowie ci o pomaganiu nieznajomemu na dziale z lizakami i tęsknocie za "umarniętą" mamą, chociaż mama jeszcze nigdzie się nie wybiera. Przekona świat, że chłopcy mogą malować paznokcie na czerwono i zakładać sukienki z tiulem. Wskaże też palcem najsubtelniejsze sposoby wyznawania miłości każdemu, kto tylko zechce go posłuchać. Posłuchajcie Krysi.

Dlaczego musimy napisać na nowo starożytną historię ludzkości. Odkrycia, które rzucają wyzwanie oficjalnej nauce. Zatajone fakty z naszej odległej przeszłości zdemaskowane: narodziny cywilizacji miały miejsce przed milionami lat. Michael Baigent – wybitny niezależny badacz prehistorii, wczesnej historii i religii – tropi, tak jak Michael Cremo i Richard Thompson w bestsellerze Zakazana archeologia: ukryta historia człowieka, zdumiewające prehistoryczne i starożytne artefakty, lekceważone bądź pomijane milczeniem przez oficjalną naukę: Odcisk stopy ludzkiej sprzed 150 milionów lat. Przecinające się tropy dinozaura i człowieka. Precyzyjne narzędzia sprzed 38 milionów lat. Żelazny gwóźdź sprzed prawie 400 milionów lat. Żadnej z tych dat nie można pogodzić z obowiązującym obrazem naszych dziejów. Są zaprzeczeniem wszystkiego, co nauka mówi nam o początkach cywilizacji. Dzięki bezkompromisowości autora pytania: Czy ludzie zamieszkiwali Ziemię już przez milionami lat? oraz: Czy ludzkość tworzyła w tak zamierzchłej przeszłości cywilizacje, które były niszczone przez wielkie kataklizmy? – stają się mniej nieprawdopodobne. Baigent ujawnia słabe punkty darwinowskiej teorii ewolucji i fakty nie do zaakceptowania przez ortodoksyjnych uczonych. Tak jak Graham Hancock i J. Douglas Kenyon dowodzi, że rozwiązanie znanych nam, a do chwili obecnej niewyjaśnionych wciąż zagadek: koegzystencji ludzi i dinozaurów, źródeł starożytnych zaawansowanych technologii i ich niewyobrażalnych dokonań, tajemnic alchemii, istnienia reinkarnacji i tysiąca innych – przybliża nas do zdumiewającej prawdy: narodziny pierwszej ludzkiej cywilizacji miały miejsce przed milionami lat.