Wyszukiwarka (odnaleziono: 161)

Obecne problemy środowiskowe i klimatyczne są skutkiem ogromnej konsumpcji i egocentryzmu ludzi. Zapomnieliśmy o innych współmieszkańcach Ziemi i o jej ograniczonych zasobach. Cieszę się, że z Fundacją "ABCXXI - Cała Polska czyta dzieciom" i Partnerami mogliśmy współpracować przy powstaniu opowiadań, które nie tylko przynoszą wiedzę ekologiczną, ale kształtują też postawy odpowiedzialności za świat, w którym żyjemy. Życzę młodym czytelnikom inspirującej lektury! Mirosław Proppé, prezes WWF Polska Wrażliwość na środowisko to pierwszy krok ku lepszej przyszłości. A ta w głównej mierze zależeć będzie od młodych ludzi. Dlatego angażujemy się w edukację ekologiczną dzieci i młodzieży, która przybliża im świat przyrody i pozwala zrozumieć przyczyny zachodzących zmian. Ta książka zachęca zarówno do działań na rzecz klimatu i środowiska, jak i budowania potrzebnej do tego siły charakteru. Joanna Erdman, wiceprezes Zarządu ING Banku Śląskiego S.A. Kryzys klimatyczny wymaga natychmiastowego działania. Zaczynamy od siebie, ale wierzymy też w siłę dzielenia się wiedzą, zwłaszcza z dziećmi i młodzieżą. Mamy wspólny cel - chcemy lepszej przyszłości dla naszej planety. I dlatego szczególnie zachęcamy do lektury! Adrian Kurowski, dyrektor Visa w Polsce

Jak wygląda prawdziwe życie w świecie mody? Czy przypadkiem za blichtrem i luksusem nie stoją tragedie ludzkie? Jeśli jesteś tego ciekaw, wejdź do tego ekskluzywnego świata i poznaj rzeczywistość z perspektywy osoby w nim funkcjonującej - sięgnij po książkę Evy Minge "Gra w ludzi". Główną bohaterką "Gry w ludzi" jest Anna - piękna kobietą, która decyduje się na współpracę z policją i pod przykrywką wchodzi w struktury międzynarodowej grupy przestępczej. Jej członkowie, wykorzystując łatwowierność młodych dziewczyn, werbują je, by uczynić elementami własnej gry - tytułowej gry w ludzi. Eva Minge pokazuje mroczną odsłonę życia w świecie mody: seksualne orgie, powszechne prostytuowanie się, imprezy w strugach alkoholu. A wszystko to dzieje się w scenerii z pozoru bajkowej - luksusowych apartamentach hotelowych czy innych ociekających przepychem wnętrzach.

Aniołem może być każdy. Potworem również. Na świecie nie ma już potworów - a przynajmniej tak się mówi dzieciom z Lucylii. Dżam i jej najlepszy przyjaciel Odkupiciel dorastali w przeświadczeniu, że ich miasto jest oazą spokoju i bezpieczeństwa. Wszystko się zmienia, gdy Dżam spotyka Głaska, stwora, który narodził się z obrazu jej matki i z kropelki krwi dziewczyny. Głask jest łowcą - przybył do Lucylii, by zapolować na kryjącego się gdzieś w mieście potwora. Co zrobi Dżam, gdy okaże się, że wszystkie tropy prowadzą do domu Odkupiciela? Czy uda jej się odkryć prawdę i jednocześnie ochronić przyjaciela? "Głask" w 2019 r. otrzymał nominację do National Book Award w kategorii "literatura dla młodych ludzi", a w 2020 r. do Locusa i Lambda Literary Award za najlepszą książkę YA. Powieściowy debiut Emezi został też nagrodzony jednym z najbardziej znanych queerowych wyróżnień, Stonewall Book Award. "Time" wpisał go na listę 100 najlepszych książek YA w historii, a "New York Times", "Buzzfeed", "NPR", "Publishers Weekly", i "School Library Journal" uznały za książkę roku.

Autorka "Dymów nad Birkenau" powraca, tym razem ze wzruszającą historią o tym, jak w realiach odwróconego dekalogu pozostać człowiekiem. Oto "Krzyk wiatru" - opowieść o nadziei i godności, która poruszy Cię do łez! Seweryna Szmaglewska po raz kolejny zaskakuje opisem rzeczywistości obozowej. Tuż za drutem kolczastym, w cierpieniu i trwodze żyją ludzie, którzy w takich warunkach potrafią zachować człowieczeństwo. Bohaterowie "Krzyku wiatru" obcują na co dzień z przemocą, krwią, śmiercią, strachem, gnijącymi odpadami i błotem. Jednak nawet takie okoliczności nie są w stanie zgasić ludzkiego pragnienia miłości, bliskości i zwyczajnej godności. Autorka ilustruje zobowiązującą moc nadziei, która pozwala zachować człowieczeństwo nawet w sytuacjach grozy. Na kartach książki znajdziemy wspomnienia profesora Jacka Wiśniewskiego, syna Seweryny Szmaglewskiej, oraz najważniejsze recenzje na jej temat.

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem: Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się, kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Göcie. Miliony ludzi znają historię Götha. W „Liście Schindlera” Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem „od kieliszka” i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Göth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i został powieszony w 1946 roku. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1983 roku popełniła samobójstwo. Jennifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowywała się w rodzinie zastępczej, studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer Teege postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie widziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością: wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela. Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia. Jennifer Teege (ur. 1970) – jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Gdy miała cztery tygodnie, została oddana do domu dziecka, a w wieku siedmiu lat adoptowana. Przez cztery lata mieszkała i studiowała w Izraelu. Od 1999 roku pracuje jako copywriterka w branży reklamowej. Mieszka w Hamburgu. Nikola Sellmair (ur. 1971) – absolwentka szkoły dziennikarskiej DJS (Deutsche Journalistenschule). Studiowała ekonomię, nauki polityczne oraz komunikację społeczną na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Od roku 2000 redaktorka tygodnika „Stern”. Nagrodzona wieloma wyróżnieniami przyznawanymi dziennikarzom, w tym Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską 2013 za artykuł „Mój dziadek by mnie zastrzelił”.

Kolejny tom zbioru dzienników Krystyny Jandy! Dowiedz się więcej o jednej z najznakomitszych polskich aktorek, która raczy Czytelników wyjątkowo szczerą opowieścią o sobie i swoim życiu. "Dziennik 2005-2006" to publikacja, która zainteresuje nie tylko wiernych fanów aktorki, ale również wszystkich tych, którzy chcą poznać ją trochę bliżej. Krystyna Janda urodziła się 18 grudnia 1952 roku w Starachowicach. Jest nie tylko aktorką teatralną oraz filmową, ale również piosenkarką, pisarką oraz autorką felietonów. Pełni funkcję dyrektora artystycznego Och-Teatru oraz Teatru "Polonia". Jest absolwentką Państwowego Liceum Plastycznego w Warszawie oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w tym samym mieście. Jej debiut aktorski nastąpił podczas studiów, w 1974 roku, gdy zagrała w spektaklu "Trzy siostry" Aleksandra Bardiniego w ramach Teatru Telewizji. Otrzymywała wiele nagród i szybko zaliczono ją w poczet najwybitniejszych aktorów XX wieku. To właśnie w dziennikach Krystyna Janda napisała o jednym ze swoich najważniejszych projektów: Fundacja oraz stworzenie Teatru Polonia. W każdym napisanym zdaniu widać jej zaangażowanie oraz wkład w to, co robiła i wciąż robi. Każdy Czytelnik znajdzie w tej książce odrobinę siebie, a przy okazji pozna nieco faktów z historii Polski. To nie tylko zwierzenia kulturalne, ale również odkrywanie prawdy o życiu i świecie. Wyjątkowo ludzkie oblicze aktorki sprawi, że stanie się dużo bliższa nam, odbiorcom, a zarazem zyska w naszych oczach jeszcze większe uznanie.

Książka "Steinbeck. Wściekły na świat" jest biografią jednego z najwybitniejszych amerykańskich prozaików XX wieku. Autora, którego twórczość pozostaje wyjątkowo aktualna. Zwłaszcza dziś, w dobie kryzysu ekonomicznego. John Steinbeck jest autorem, który pozostawał wierny nurtowi realistycznemu w literaturze. Dzięki temu, ale też dzięki wrażliwości na krzywdę i nierówności społeczne, jego najbardziej znana książka, ciesząca się też największym uznaniem krytyki, jest uważana za niemal kronikarską opowieść o wielkim kryzysie, który na przełomie lat 20. i 30. XX wieku objął USA, a potem resztę świata. Oprócz książki "Grona gniewu", bo o tej powieści mowa, w dorobku Steinbecka znajdują się też takie pozycje, jak "Na wschód od Edenu", "Myszy i ludzie" czy też "Tortilla Flat". W 1962 roku pisarz otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. William Souder, autor książki "Steinbeck. Wściekły na świat", stara się w niej m.in. odpowiedzieć na pytanie, w czym tkwiła siła prozy klasyka literatury amerykańskiej. Zdaniem Soudera jej źródłem była jego zdolność współodczuwania. To ona sprawiła, że pisarz ten, widząc na własne oczy krzywdę robotników w dobie kryzysu ekonomicznego, nie mógł przejść wobec niej obojętnie. Kreśląc portret Steinbecka, William Souder stara się jednak unikać czarno-białych barw i nadmiernych uproszczeń. Jego książka jest solidnie udokumentowana, a sylwetka głównego bohatera - zniuansowana. Książka "Steinbeck. Wściekły na świat" została uznana przez "Los Angeles Times" za najlepszą biografię 2021 roku. William Souder ma na swoim koncie również takie tytuły, jak "A Plague of Frogs" czy "Under a Wild Sky" (finalista Pulitzera).

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Kim naprawdę był Stephen Hawking, człowiek, którego prochy spoczywają dziś w Opactwie Westminsterskim, pomiędzy grobowcami Isaaca Newtona i Karola Darwina? Powszechnie postrzegano go jako uosobienie geniuszu. Przykuty do wózka inwalidzkiego, niezdolny do wypowiedzenia jednego słowa, Hawking stał się symbolem władzy rozumu nad materią, międzynarodowym celebrytą, który zapisał się w zbiorowej wyobraźni jako najlepszy na świecie fizyk i najbardziej błyskotliwy umysł. Nie był ani jednym, ani drugim. W książce "Hawking, Hawking" Charles Seife pokazuje zupełnie nowy portret wielkiego fizyka. O tym, że zasłużył na miejsce w panteonie naukowych sław i wywarł wpływ na życie tak wielu ludzi, nie zdecydowały ani jego osiągnięcia - niezależnie od ich znaczenia - ani jego rozdzierająca serce historia życia. Hawking był nadzwyczajnym geniuszem, ponieważ chcieliśmy, żeby nim był. Podzieliśmy jego pragnienie. "Hawking, Hawking" to doskonałe demaskatorskie dzieło zrywające warstwy mitu otaczającego renomowanego fizyka, rzucające światło na prawdziwą naturę sławy i oszałamiający wpływ geniuszu.Seife umieszcza wkład Hawkinga do nauki w kontekście i sięga głębiej niż inspirująca, lecz tragiczna opowieść o geniuszu uwięzionym w nieprzydatnym ciele. Bardzo potrzebna książka.Sabine Hossenfelder, autorka książki "Lost in Math"Przez 30 ostatnich lat swojego życia Stephen Hawking był najsłynniejszym naukowcem na świecie. Ta niezwykle absorbująca, momentami niepojąca opowieść pokazuje, dlaczego tak było. Kreślone przez autora, znakomite objaśnienie prac naukowych Hawkinga sprawia, że otrzymujemy pierwszorzędną biografię znaczącej postaci świata nauki, ale Seife daje nam też wyjątkowo niepokojący obraz rozmyślnie tworzonego mitu. To niezbyt pochlebna, aczkolwiek wybitna biografia giganta dwudziestowiecznej fizyki."Kirkus"

"Niebo bez ptaków" Danuty Brzosko-Mędryk to już klasyka literatury obozowej i jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Majdanka. Relacja kobiety, która przeżyła piekło na ziemi, staje się nie tylko źródłem wiedzy historycznej, ale również ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń. Danuta Brzosko-Mędryk miała dwadzieścia dwa lata, kiedy trafiła na Majdanek za działalność konspiracyjną. Na samym początku była sprzątaczką, a później pielęgniarką w obozowym szpitalu. Bardzo szybko zaczęła ryzykować własnym życiem, aby przekazywać notatki o obozowej rzeczywistości na zewnątrz. Były one dostarczane robotnikom, którzy posyłali je dalej. Dzięki temu w przypadku tej książki mamy do czynienia z dokumentem pisanym w dużej mierze na żywo, wypełnionym szczegółami, które z czasem mogłyby się zagubić w zakamarkach pamięci. Świat okupacji z całą swoją bezwzględnością jest tutaj widziany oczami młodej, niewinnej osoby, która miała to nieszczęście, że trafiła do miejsca nieliczącego się z ludzkim życiem.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.

Niepublikowana w Rosji biografia autora „Archipelagu Gułag”! Kim był Aleksander Sołżenicyn? Sumieniem narodu, symbolem walki z radzieckim totalitaryzmem… ale przede wszystkim człowiekiem z misją, który w swoich utworach pragnął ukazać prawdę na temat rewolucji 1917 r., powstania ZSRR i okrucieństw komunizmu. Jedni widzieli w nim proroka, inni - dysydenta mogącego zaszkodzić całemu narodowi. Kim jednak był naprawdę? Boris Sokołow, autor tej niesamowitej biografii, miał jeden cel: przedstawić nie plotki i opinie, ale rzeczywisty wkład Sołżenicyna w sferę literacką i społeczno-polityczną Rosji. Co znajdziecie w jego książce? Przed Wami, drodzy czytelnicy, przesłuchanie, uwięzienie i zesłanie. Próba samobójcza pierwszej żony pisarza. Nagroda Nobla, której nie można odebrać bez ryzyka wydalenia z kraju. Dramatyczna historia publikacji słynnych dzieł - "Oddziału chorych na raka" i "Archipelagu Gułag". Prześladowania, wyrzucenie z ojczyzny i pozbawienie obywatelstwa. I wreszcie wielki powrót, nagrody i "namaszczenie" ze strony Władimira Putina. "Prorok i dysydent" nie jest zwyczajną biografią. To intrygująca opowieść, która nie pomija żadnych niewygodnych faktów, a przy tym oddaje sprawiedliwość Sołżenicynowi jako demaskatorowi komunistycznego systemu zniewolenia i terroru. Boris Sokołow (ur. 1957) - rosyjski historyk, literaturoznawca i tłumacz. Autor setek artykułów naukowych i książek. Wśród jego dzieł znajdują się dobrze przyjęte prace o Bułhakowie, Jesieninie i Gogolu, w tym słynny leksykon twórczości pierwszego z nich. Publikowano go dotychczas w Estonii, Łotwie, Polsce, Japonii, Wielkiej Brytanii i na Litwie. Do września 2008 r. był kierownikiem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Społecznym Uniwersytecie Państwowym - został zwolniony po skrytykowaniu w mediach ataku Władimira Putina na Gruzję. Obecnie jest niezależnym badaczem i publicystą. Jego teksty niezmiennie wywołują kontrowersje wśród Rosjan.

Miłość. Ruletka. Syberia. Życiem Dostojewskiego można by obdarzyć kilku rosyjskich klasyków. Młody rewolucjonista skazany na śmierć, po tajemniczej próbie egzekucji zesłany na Syberię, by przeżyć koszmar w obozowym "domu umarłych". W czasach politycznej zawieruchy zostaje przyjęty do wewnętrznego kręgu cara, a jego życie zaczyna kręcić się wokół dwóch wielkich słabości pisarza: kobiet i hazardu. Mimo choroby znajduje czas, by stworzyć nie tylko opowiadania i teksty publicystyczne, ale i monumentalne powieści, uznane przez pokolenia czytelników za jedne z najlepszych, jakie kiedykolwiek napisano. Christofi splata biografię i twórczość Dostojewskiego z historycznym kontekstem, tworząc zaskakującą mozaikę Rosji jego czasów. Syberyjski obóz, jaskinie hazardu, wilgotne cele więzienne carskiej twierdzy czy wytworne salony Petersburga to tylko kilka scenerii, w jakich przyszło żyć temu pisarzowi, a także trzem kobietom, z którymi łączyły go wielkie romanse. To Maria, chora na gruźlicę wdowa, prorokująca zabójstwo cara Polina i wierna stenografka Anna. To one inspirowały jego twórczość, a właśnie dzięki ostatniej z nich możemy nadal po nią sięgać. "Dostojewski" to wierny portret prawdziwego artysty. Oddanego kochanka, empatycznego przyjaciela ludu, lojalnego brata? i pisarza zdolnego przeniknąć głębię ludzkiej duszy. Odważny i hipnotyzujący zwrot w sztuce biografii. Douglas Smith, autor książek "Rasputin" i "Skazani. Ostatnie dni rosyjskiej arystokracji" Wspaniale pomyślana i napisana, ale dopiero uczucie, jakie Christofi żywi do opisywanego tematu, sprawia, że jest to tak poruszająca książka. "The Guardian"

Zbiór tekstów autorstwa Poli Negri. Przyjrzyj się tej niebywałej postaci filmu i poznaj jej intrygującą historię. "Własnymi słowami" to książka zawierająca zbiór tekstów napisanych przez Polę Negri. Spora część z nich nigdy nie ujrzała światła dziennego w Polsce. W skład publikacji wchodzą teksty różnego rodzaju: eseje, autobiograficzne artykuły prasowe oraz opowiadań. Wewnątrz znajduje się także dokładnie przygotowane kalendarium dotyczące życia tej postaci, a także szereg niepowtarzalnych zdjęć. W pozycji tej czytelnik ma okazję przyjrzeć się bliżej Poli Negri, jako pierwszej spośród europejskich autorek, sprowadzonych do Hollywood. Zdobyła wykształcenie z zakresu gry aktorskiej, a także tańca u doskonale posługiwała się pięcioma językami. Nie zraziło i nie osłabiło jej ubóstwo, jakiego doznała w najwcześniejszych latach swojego życia, zdołała więc wystąpić w blisko siedemdziesięciu produkcjach filmowych. Powszechnie uważa się, że to właśnie ona stworzyła pierwowzór ekranowej "femme fatale". Pola Negri, a właściwie Apolonia Chalupec, była polską aktorką teatralną oraz filmową, a jednocześnie wielką gwiazdą kina niemego. Urodziła się w Lipnie, zmarła natomiast w San Antonio, w Stanie Teksas. Wystąpiła w takich filmach, jak: "Cesarzowa", "Kobieta bezwstydna", "Hotel Imperial", "Na rozkaz kobiety" czy "Tango Notturno".

Marek Hłasko jest jednym z najważniejszych polskich twórców w zakresie literatury, jednak nie tylko jego spisane prace są tym, co warto poznać - prywatne historie z jego życia są równie ciekawe. Jego żywot pełny był skrajnych emocji, interesujących zdarzeń i sytuacji, które zostały zinterpretowane całkowicie odmiennie, niż powinny. "Piękny dwudziestoletni. Biografia Marka Hłaski" to książka, która pozwoli zrozumieć artystę z wielu perspektyw. Pozycja ta zawiera informacje, zdjęcia i dokumenty, które do tej pory pozostawały nieopublikowane, a które rozwiązują przeróżne mity dotyczące postaci Marka Hłaski. Ze względu na swój wygląd nazywany był często polskim Jamesem Deanem, a poprzez talent przyrównywano go do Ernesta Hemingwaya. Ostatnie lata badawcze autora tej książki pozwoliły na odkrycie faktów, które dużo dokładniej opisują życie prowadzone przez polskiego pisarza. Najnowsze wydanie jest więc wzbogacone o istotne informacje, ale to nie wszystko - zadbano również o to, aby tym razem zamieścić większą liczbę zdjęć i reprodukcji dokumentów, co zbliża czytelnika do postaci artysty.

Pozycja, która wstrząśnie Tobą do głębi. Przyjrzyj się na nowo realiom obozowym - tym razem jednak wykorzystaj do tego oczy dziecka. "Dzieciństwo w pasiakach" stanowi kompletną relację na temat obozowego życia, którą zdaje czytelnikom książki dziecko. Bogdan Bartkowski, główny bohater, a zarazem autor opowieści, miał dokładnie dwanaście lat, gdy w nocy z 11 na 12 sierpnia trafił z matką do obozu Auschwitz-Birkenau. To wspomnienia, które wryły się w pamięć chłopca - a później dorosłego mężczyzny - już na zawsze. To jeden z najpełniejszych obrazów tamtejszej rzeczywistości prezentowany przez najmłodszych, którzy nie rozumieli, co się dzieje, a jednak musieli jakoś funkcjonować między więźniami, by przetrwać.

Książka "Pamiętnik Mary Berg" zabierze Cię w tragiczne wspomnienia autorki, która swoje dzieciństwo spędziła w warszawskim getcie. Poznaj jeden z najważniejszych dokumentów z czasów II wojny światowej. Poruszający zapis koszmaru i terroru. Mery Berg postanowiła spisać szczegółowy pamiętnik swoich przeżyć i obserwacji. Prace nad nim rozpoczęła w wieku 15 lat. Młoda dziewczyna nie spodziewała się, że koszmar niemieckiej okupacji i nieludzkie cierpienie będzie trwać kolejne 4 lata. W tym czasie zapisała sugestywne szczegóły niektórych z najważniejszych wydarzeń XX wieku, a dziś dzięki niej każdy może je poznać. W publikacji "Pamiętnik Mary Berg" znajduje się świadectwo koszmarnego cierpienia prześladowanych Żydów, ich życia w niewoli, przymusowych werbunków do pracy, licznych deportacji, a także bohaterstwa bojowników, którzy dzielnie stawiali czoła niemieckiej okupacji. Mary Berg miała wiele szczęścia w swojej niedoli - odzyskała wolność wraz ze swoją rodziną dzięki akcji wymiany więźniów. Zdołała także przemycić ze sobą pamiętnik pisany przez ostatnie cztery lata. Tym samym ujawniła światu pełną szczegółów relację z najmroczniejszych wydarzeń z czasów Hitlera. Nowe wydanie "Pamiętnika Mary Berg" zostało na nowo przetłumaczone i wzbogacone o niepublikowane do tej pory materiały. Młoda dziewczyna była świadkiem tworzenia się historii i z pewnością nie spodziewała się, że tworzy jeden z najważniejszych dokumentów dotyczących II wojny światowej.

“Niewinni w Norymberdze” to literackie świadectwo z procesu największych zbrodniarzy Trzeciej Rzeszy, obok którego trudno jest przejść obojętnie. Wiemy o procesach, które ciągną się latami. Niektóre dotyczą bardzo lokalnych spraw; są jednak takie, które, choć trwały długi czas, nie przyniosły oczekiwanego rozwiązania i rezultatów. Mało tego, procesy norymberskie, o których mowa, dotyczyły setek, jeśli nie tysięcy ludzi, którzy pośrednio lub bezpośrednio przyczynili się do zagłady sporej części ludzkości. Głośne procesy norymberskie, choć miały miejsce ponad pół wieku temu, do dziś stanowią najbardziej niewypowiedziany wyraz bólu i cierpienia niewinnych oraz okrucieństwa wojny. Seweryna Szmaglewska jako jedyna Polka zeznawała w nich przed wymiarem sprawiedliwości. Pociągnięto wtedy do odpowiedzialności 185 osób, w tym lekarzy, prawników, ministrów, wojskowych oraz przemysłowców. I pomimo dwunastu procesów nadal nie znamy pełnej prawdy na temat okrutnych poczynań tych, którzy przyczynili się do systemowej zagłady. "Niewinni w Norymberdze" to niepozostawiająca złudzeń książka, przybliżająca tematykę głośnych procesów. Seweryna Szmaglewska, podobnie jak w innych pozycjach ("Dymy nad Birkenau", "Czarne stopy" czy "Zapowiada się piękny dzień") bez najmniejszych ogródek daje prawdziwe świadectwo o tym, że piekło na ziemi niestety istnieje...

Tyran, psychopata, wykonawca ?programu? ideologii rasowej czy charyzmatyczny wódz? Każde pokolenie kreśli inny wizerunek Hitlera, na nowo stawiając pytania o współodpowiedzialność Niemców za jego reżim. Peter Longerich, renomowany historyk nazizmu, w swojej nowej, obszernej biografii ukazuje nam dyktatora osobiście ingerującego w rozmaite sfery polityki ? znacznie intensywniej i aktywniej, niż dotychczas sądzono. Mamy tu nowe spojrzenie na rządy Hitlera i jego rolę w dziejach narodowego socjalizmu. Niniejsza biografia stawia osobę Hitlera i jego poczynania w centrum dziejów narodowego socjalizmu. Polityka zagraniczna, operacje militarne, terror i masowe morderstwa, stosunek do Kościołów, sprawy kulturalne, a także codzienne życie Niemców ? w każdej z tych dziedzin kierownicza aktywność Hitler.

Historia II wojny światowej zawiera w sobie opowieści, których nigdy nie usłyszymy, jednak jest też kilka takich, o których możemy i powinniśmy się dowiedzieć. Jedną z nich jest ta, którą znajdziesz w książce "Kobiety pistolety. Maria Kowalska w rozmowie z Wiktorem Krajewskim". Opowiada ona o kobietach, które trafiły do obozu koncentracyjnego. Miały utracić tam wolę walki, ale nigdy do tego nie doszło. "Myszka", bo taki pseudonim miała Maria Kowalska, była sanitariuszką z pułku "Baszta". Już jako siedemnastolatka wstąpiła do konspiracji z myślą o pomocy rannym. Powstanie warszawskie samo w sobie było dla niej wielkim przeżyciem, ale najgorsze miało dopiero nadejść - wraz z kilkudziesięcioma innymi kobietami trafiła do jednego z największych obozów koncentracyjnych, czyli Stutthofu. Uczestniczki powstania były jedynymi Polkami, które miały status jeńców wojennych, a ich przybycie w mundurach i z opaskami powstańczymi sprawiło, że wielu więźniów obozu pokładało w nich nadzieję - inni czuli niechęć. Kobiety nie zatraciły woli, choć wiedziały, co na nie czeka. Sprzeciwiały się obozowym normom i przyszywaniu numerów, za to śpiewały okupacyjne pieśni. Jest to książka pokazująca, jak przyjaźń i solidarność dała szansę na przetrwanie piekła, którym były obozy. Autorami tej książki spisanej w formie rozmowy są Maria Kowalska we własnej osobie oraz Wiktor Krajewski. Jest to poruszająca opowieść, której szczegółowość sprawi, że poczujesz ból, ale też dumę bohaterek tego okresu.

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

"Taniec na gruzach. Nina Novak w rozmowie z Wiktorem Krajewskim" to wzruszająca i szokująca historia polskiej baletnicy, która zrobiła międzynarodową karierę, choć w ojczyźnie niemal nikt o niej nie słyszał. Jak wyglądało jej życie i czemu teraz postanowiła przerwać milczenie? Nina Novak podbiła serca Amerykanów. Odmieniła amerykański balet, tańczyła na Broadwayu z najlepszymi tancerzami Hollywood i zrobiła oszałamiającą karierę na całym świecie. Poza Polską, gdzie słyszeli o niej jedynie nieliczni miłośnicy baletu. Choć urodziła się w Warszawie w 1923 roku, to w swojej ojczyźnie wystąpiła jedynie dwa razy: w 1961 i 1978 roku. W Stanach Zjednoczonych została pierwszą w historii polską primabaleriną i baletmistrzynią. Po zakończeniu kariery na scenie założyła własną szkołę baletu w Wenezueli, którą wciąż prowadzi z wielkim zaangażowaniem. Nina Novak przeżyła wiele ciężkich chwil, a podczas II Wojny Światowej trafiła do obozu, skąd cudem udało jej się wydostać. Swoje życie zawdzięcza Lodzie Halamie, którą zafascynowały przedwojenne występy młodej baletnicy. Nie zdołała uratować najbliższych. Mentalnie wciąż tkwi zamknięta w obozie, czekając na najgorsze. Wiktor Krajewski jest znanym autorem wywiadów z ludźmi, którzy wiele osiągnęli, ale jednocześnie brutalnie doświadczyli życia. Największą popularność przyniosła mu bestsellerowa książka "Łączniczki. Wspomnienia z Powstania Warszawskiego", a także "Pocztówki z powstania", "Chciałbym nigdy cię nie poznać" oraz wywiad z Aliną Dąbrowską zatytułowany "Wiem, jak wygląda piekło". Wiktor Krajewski skutecznie otwiera ludzkie oczy na cierpienie innego człowieka. Przedstawia historyczne wydarzenia i wspomnienia ludzi, o których zdecydowanie zbyt rzadko się mówi.

Najważniejsze dla niej jest – życie, spotkanie z drugim człowiekiem. No i poczucie humoru. Twierdzi, że w miłości – trzeba się jeszcze… lubić. A najpiękniejszym słowem po słowie kochać jest słowo – pomagać. Na scenie czy w filmie – skraca niepotrzebne, przegadane dialogi, ucieka przed sieczką myślową i znaczeniową. Nie akceptuje – publicznego epatowania swoimi problemami, bólem czy stratą najbliższych. To jej i tylko jej, ale zgodziła się uchylić drzwi do swojego świata i wpuścić tam Grzegorza Ćwiertniewicza. Powstała szczera i pasjonująca rozmowa o życiu i grze, pełna codzienności i... niecodzienności z amantką z pieprzem – jak nazwał ją jeden z wybitnych reżyserów filmowych. Grażyna Barszczewska – aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna o zaskakująco szerokim i wszechstronnym emploi od lirycznych amantek po „monstra”. Jej charakterystyczny, intrygujący głos znają także słuchacze audycji Polskiego Radia. Ma w swoim dorobku artystycznym ponad 200 ról dramatycznych i komediowych w teatrze, filmie i telewizji. Współpracowała z uznanymi reżyserami w kraju i za granicą. Występowała także w Kabarecie Dudek i na estradzie. Śpiewa, nagrywa płyty. Za swoje osiągnięcia otrzymała wiele nagród i odznaczeń. Jej kreację w filmie Roberta Glińskiego „Wszystko, co najważniejsze” pochwaliła sama Meryl Streep, a na planie filmu „Jakub kłamca” spotkała się z Robinem Williamsem… Największą popularność przyniosła jej rola Niny Ponimirskiej w „Karierze Nikodema Dyzmy”.

Iga Cembrzyńska w szczerej opowieści o swoim życiu. Kobieta obdarzona tysiącem twarzy, wieloma talentami niepowtarzalnym głosem – Iga Cembrzyńska. Adam Hanuszkiewicz powtarzał, że będą z niej ludzie, a Wojciech Has podarował swoją kurtkę i prorokował: będziesz kiedyś wielka. Widzowie pokochali ją za role w „Stawce większej niż życie”,

Idealne życie nie istnieje. Za zamkniętymi drzwiami zawsze kryje się coś, czego nikt by się nie spodziewał. Czy jest jakiś sposób, by zmienić swój los? Jakie konsekwencje niosą ze sobą nasze wybory? "Wszystko nie tak 2" to kontynuacja historii Marzeny - kobiety, która pozornie ma wszystko. Jest żoną, matką i spełnioną panią architekt. Niestety to nie ona wybrała sobie takie życie i bardzo tego żałuje. Pewnego dnia bohaterka postanawia wszystko zmienić. Wyjeżdża do SPA, gdzie poznaje pewną siebie Monikę, która spodziewa się dziecka. Kobiety dość szybko nawiązują ze sobą dobry kontakt i chętnie chodzą razem na zabiegi. Pewnego dnia w hotelu pojawia się Ewa - przyjaciółka Moniki, która jak szybko się okazuje, jest rywalką Marzeny ze studiów. Mimo nieporozumień z przeszłości główna bohaterka postanawia poprosić koleżanki o to, by pomogły jej zostawić dawne życie za sobą i zniknąć. Niestety perfekcyjny plan pali na panewce wskutek niespodziewanych wypadków losowych. Marzena musi odnaleźć się na nowo, w miejscu, gdzie odnalazła swoje szczęście. Niestety nie będzie to takie proste, ponieważ kobieta traci pamięć. Jak potoczą się losy Marzeny? Czy bohaterka zostanie z mężem? A może podda się romansowi z Leszkiem i to z nim będzie chciała budować przyszłość? "Wszystko nie tak 2" to bardzo pozytywnie zakręcona powieść obyczajowa. Lekki styl, przystępny język i duża doza humoru oraz zwrotów akcji sprawiają, że książkę można pochłonąć dosłownie w kilka godzin. Za uwagę zasługuje również sposób kreacji bohaterek, które wzbudzają sympatię do tego stopnia, że chciałoby się poznać je w prawdziwym świecie. Autorka w humorystyczny sposób przedstawia problemy, które mogą dotknąć każdego. Pokazuje również, że każdy plan, nawet ten idealny może mieć pewne wady. Przed sięgnięciem po "Wszystko nie tak 2" warto zapoznać się z pierwszą częścią cyklu - "Wszystko nie tak". Nie jest to jednak konieczne do zrozumienia fabuły drugiej części.

"Śmierć w transsyberyjskim ekspresie" to wciągający kryminał, który utrzyma Cię w ciągłym napięciu aż do ostatnich stron! Odkryj tajemnice śnieżnej tajgi! Olga Puszkina prowadzi dość spokojne życie, chociaż zdecydowanie chciałaby je odmienić. Pragnie studiować literaturę na uniwersytecie w Tomsku i stworzyć dzieło, które stanie się bestsellerem. Niestety te plany muszą poczekać. Teraz jest dróżniczką w budce przy torach i nie wygląda na to, żeby cokolwiek miało się poprawić. Niespodziewanie wioska Rozłaznyj staje się miejscem niezwykłych wydarzeń. Pełne jadu listy, plotki o Babie Jadze i seria przestępstw wstrząsają miejscowymi, wyrywając ich z sennego letargu. W dodatku na Olgę zmierzającą do swojej budki spada wyrzucone z ekspresu ciało mężczyzny z poderżniętym gardłem i ustami pełnymi rubli. Skąd to nagłe poruszenie? Co się dzieje? Olga Puszkina postanawia odkryć prawdę. Jej pierwszym krokiem będzie udzielenie pomocy sierżantowi Maruszkinowi, który miał prowadzić śledztwo, ale trafił do aresztu. Tylko od czego zacząć? Zbrodniarz nie pozostawił nawet najmniejszego śladu. Kryminał "Śmierć w transsyberyjskim ekspresie" jest niezwykle udanym debiutem pisarza. Podczas tworzenia swojej powieści C.J. Farrington wyraźnie inspirował się dziełami Agathy Christie, co z pewnością było doskonałym pomysłem. Historia przedstawiona w publikacji stopniowo buduje napięcie, trzyma czytelnika w niepewności, ale również budzi uśmiech dzięki płynnie wplecionym w poważną treść humorystycznym wstawkom.